33.If you want me I must be doing something right I got nothing left to prove and it's all because of you.

“Imperfection is beauty, madness is genius and it's better to be absolutely ridiculous

than absolutely boring.”

Music on

            To wszystko działo się naprawdę. Światła jupiterów, które oślepiały mnie przy absolutnie każdym otwieraniu oczu, czerwony dywan, który nawet nie wiem za co miał służyć na tej światowej premierze. Czemu musiał być czerwony? Dlaczego nie żółty lub niebieski? To paradoks, że przechadzając się u boku Harry’ego, zadawałam sobie pytanie na temat koloru owego dywanu, ale w ten sposób starałam się chyba odreagować, i jakimś cudem nie pokazać ogromnego stresu, który zawładnął mną od pierwszego momentu wyjścia z limuzyny. Piski, krzyki i nieustanne prośby fotoreporterów o ustawienie się do zdjęcia doprowadzały mnie do szaleństwa. Byłam pewna, że na dłuższą metę nie zdołałabym tego wytrzymać, dlaczego cały czas zadawałam sobie pytanie, jak właśnie Harry daje sobie z tym wszystkim radę?

            Odwróciłam się i zobaczyłam kroczącego Zayn’a wraz z Perrie. Brunet jak zwykle wyglądał bezbłędnie, a jego partnerka zdecydowanie mu w tym dorównywała. Jej długa suknia była nieziemska, i wyglądało, jakby została uszyta wyłącznie dla niej. Patrzyłam na ich zachowanie, lecz obydwoje byli świetnymi aktorami, i nie dali po sobie poznać, że może być coś nie tak. Albo prościej, że ich związek to czysta ściema. Malik rozglądał się na wszystkie strony, w poszukiwaniu czegoś lub kogoś, o kim jeszcze nie miałam pojęcia. Zastanawiałam się jak rozstrzygnął sprawę z Kathrin, i co takiego działo się po jej powrocie do domu. Niestety nie miałam okazji rozmawiać z nią na ten temat, tak więc w owej sytuacji byłam kompletnie zielona.

            Parę metrów koło nas z wielką gracją i zadowoleniem do zdjęć pozował Liam ze swoją partnerką. Danielle jak zwykle prezentowała się obłędnie, co oczywiście nie

było dla mnie zdziwieniem. Jej chłopak dzielnie stał u jej boku, wyglądając przy tym równie imponująco. Dziewczyna spojrzała w moją stronę i uśmiechnęła się szeroko, machając mi przy tym dłonią. Odwzajemniłam jej gest, a po chwili moja głowa znów była obrócona w stronę błysku fleszy.

- Bolą mnie oczy – powiedziałam szeptem do lokowatego, na co zachichotał pod nosem.

- Uwierz, że nie tylko ciebie. Jeszcze tylko chwilka. Wytrzymaj.

- Dla ciebie wszystko – ścisnęłam mocniej jego dłoń, na co spojrzał na mnie z czułością. Kochałam tego mężczyznę bardziej niż kogokolwiek innego na świecie. Oczywiście z wyjątkiem mamy. Jak Boga kocham, nie było na świecie osób ważniejszych właśnie od nich. Przenigdy nie przypuszczałabym, iż mogę się tak bardzo zakochać.

            Po niedługiej chwili wraz z Harry’m poszliśmy dalej, a gdy chłopak usłyszał głośne wołania fanek, spojrzał na mnie z niepewnością.

- No idź – uśmiechnęłam się. – Dam sobie radę – odpowiedziałam pewnie, choć tak naprawdę wcale się tak nie czułam. Gdy szatyn rozdawał masę autografów, robił niezliczoną ilość zdjęć i ściskał szczęśliwe dziewczyny, ja stałam na samym środku, kompletnie nie wiedząc co mam ze sobą zrobić. Jestem pewna, że wyglądałam jak mała dziewczynka, która zgubiła się rodzicom w supermarkecie.

- Sofio, czy zgodzisz się udzielić krótkiego wywiadu? – usłyszałam za sobą męski głos, na co automatycznie się odwróciłam. Wywiad ze mną? Z jakiego to niby powodu. Spojrzałam w kierunku Harry’ego, który wciąż robił dokładnie to samo, co przez ostatnie pięć minut. Stwierdziłam, że może jeśli się czymś zajmę, nie będę dalej wyglądać jak zagubiona idiotka, więc czym prędzej podeszłam do blondwłosego, szczupłego chłopaka, który zapewne był jakimś dziennikarzem.

- Jak się bawisz dzisiejszego wieczoru? Oglądałaś już film? – zadał pytanie, i podsunął mikrofon pod moje usta.

- Jest niesamowicie. Nigdy nie byłam na tego rodzaju wydarzeniu, więc jest to dla mnie kompletna nowość, ale czuję się fantastycznie – skłamałam. Bo niby co miałam powiedzieć? ‘Oh, jest fatalnie. Czuję się jak małpka zamknięta w klatce, która z przymusu musi pozować do zdjęć i uśmiechać się bez powodu. A tak poza tym, kompletnie nie wiem co tutaj robię, może pan mi powie?’. No właśnie. To kompletnie nie wchodziło w grę. – A filmu nie miałam jeszcze okazji obejrzeć. Jak sama nazwa wydarzeniu mówi, jest to premiera, więc ja również obejrzę go dziś pierwszy raz. Niestety nie mam żadnych przywilejów – uśmiechnęłam się smutno.

- Jak toczy się twój związek z Harry’m? Wiadomo mi, że reakcje fanek na początku nie były zbyt pozytywne. Czy nie jesteś pod presją, czując, że spotykasz się z jednym z najbardziej rozchwytywanych młodych mężczyzn? – oh, nie. Absolutnie nie jestem pod presją, żartuje pan? Zupełnie zero presji. Totalny chill out.

- Nasz związek to wspaniała rzecz. Doskonale się rozumiemy i jesteśmy ze sobą, bo tego chcemy. On zna mnie jak nikt inny. Wiemy czego od siebie oczekiwać i dajemy od siebie to co najlepsze – mówiłam bez końca, jakbym dosłownie była w niebywałym amoku. – Czy jestem pod presją? Chyba zależy w jakiej sytuacji. Codziennie spotykam się z różnymi komentarzami na mój temat, i często jest mi smutno, ale wtedy przychodzi Harry i każe mi się nie przejmować. W żaden sposób nie chcę go zabierać. Nigdy bym tego nie chciała. Mam nadzieję, że fani mają tego świadomość – mężczyzna słucham mnie w skupieniu, od czasu do czasu posyłając mi szeroki uśmiech.

- A jak się miewa twoja kariera? Ostatnia kampania, w której brałaś udział przyniosła niezwykłe zyski. Ty sama wyglądałaś na zdjęciach niesamowicie. Czy myślisz o dalszym rozwijaniu się w tym kierunku? – co prawda trochę mnie zatkało, bo nie przypuszczałam, że usłyszę inne pytanie, nie dotyczące Harry’ego, i szczerze powiedziawszy nie byłam na to zbyt przygotowana.

- No cóż, czas pokaże. Na chwilę obecną myślę o tym, jak o jednorazowym występku. Nigdy nie byłam zbyt zainteresowana modelingiem, dlatego nie myślałam o tym w poważnym znaczeniu.

- Czy Harry nie był zły za to, że w jakiś sposób zhańbiłaś jego dobre imię? – usłyszałam kolejne pytanie, lecz tym razem nie mogłam wydusić z siebie ani jednego słowa. Jak w ogóle ktoś miał czelność pytać mnie o coś tak ohydnego? W tym momencie nie chciałam już grać, i pokazywać tego, jaką to jestem grzeczną, wzorową dziewczyną Harry’ego Styles’a. Miałam ochotę powiedzieć temu gościowi, żeby zamknął jadaczkę i pilnował swojego cholernego nosa, i już otwierałam usta, gdy poczułam ciepłą dłoń na plecach.

-  Harry Styles we własnej osobie. Miło cię znowu widzieć – wyraz twarzy blondyna diametralnie się zmienił na wesoły i kompletnie niepozorny, a ja poczułam dziwne wibracje, na pewno nie świadczące o czymś dobrym.

- Witaj Josh. Widzę, że zająłeś czas mojej kobiecie – lokowaty zupełnie nie zdając sobie sprawy z drugiej twarzy tego podchwytliwego człowieka, jak gdyby nigdy nic uśmiechnął się szeroko, całując mnie w policzek.

- Rozmowa z nią była czystą przyjemnością. Masz niezwykle uroczą dziewczynę – spojrzał na mnie z zadowoleniem, lecz ja nie miałam ani krzty chęci, aby uczynić to samo. Po chwili jednak usłyszeliśmy wołanie z innej strony, i zakończyliśmy rozmowę z niejakim Joshem. To znaczy Harry zakończył, bo ja nie miałam zamiaru się już w ogóle odzywać, bo zapewne nie skończyłoby się to zbyt dobrze.

- Do zobaczenia moi drodzy. Mam nadzieję, że się jeszcze spotkamy Sofio – obdarował mnie dziwnie miłym, ale podejrzanym wzrokiem, po czym czując ramię Styles’a, po chwili znalazłam się już parę kroków dalej.

Music on

            Film był niezwykle szczery, wzruszający i zarazem zabawny. Powstał, gdy Harry nie miał jeszcze ze mną do czynienia, więc byłam szczęśliwa, mogąc zobaczyć jego wcześniejsze oblicze, i ze śmiałością stwierdzam, że był równie uroczym i szczerym chłopakiem, jakim jest teraz. Byłam z niego niezwykle dumna i zadowolona. Miałam również okazję w końcu poznać jego mamę, siostrę i ojczyma, więc tym sposobem powstał kolejny powód do zdenerwowania, ale jak się okazało, byli to niezwykle mili i cudowni ludzie, którzy powitali mnie z ogromną radością, a jego mama była jedną z najwspanialszych kobiet jakie miałam okazję poznać.

            Po bitych dwóch godzinach siedzenia w jednym miejscu, nadszedł czas na część mniej oficjalną, czyli after party, z którego już byłam o wiele bardziej zadowolona. W końcu mogłam spędzić czas z ludźmi, których znam i najnormalniej w świecie dobrze się bawić. W końcu również mogłam się przebrać w coś bardziej wygodnego, i zdjąć tą zjawiskową choć niestety mało wygodną suknię. Szybko skierowałam się do toalety, gdzie założyłam czerwoną sukienkę przed kolano z wycięciem na piersiach, w której o dziwo wyglądałam naprawdę bardzo apetycznie. Do tego czarne sandałki na obcasie i potrzebna biżuteria. Miałam tylko nadzieję, iż nie wyglądam zbyt wyzywająco, a mama Harry’ego nie zmieni o mnie swojego niezwykle miłego zdania.

- Widząc cię w tej sukience, ledwo się powstrzymuję, aby jej z ciebie nie ściągnąć – usłyszałam chrypkowaty głos nad uchem.

- W takim razie się nie powstrzymuj – poruszyłam śmiesznie brwiami, na co się zaśmiał.

- Lepiej mnie nie prowokuj. Wiesz, że jestem w stanie to zrobić – całował opuszki moich palców, a ja jak zwykle w całym ciele czułam nie mały dreszcz. Zastanawiałam się, czy ten mężczyzna już zawsze będzie na mnie reagował w taki, a nie inny sposób.

- Sofio! Cóż za piękna sukienka! – podeszła do nas Ann, a ja w duchu aż szalałam z radości, że jednak nie przeskrobałam nic złego.

- Dziękuje bardzo. Cieszę się, że się pani podoba – odparłam, na co uśmiechnęła się ciepło.

- Jesteś młoda i piękna, więc musisz pokazywać to co w tobie najlepsze. Gdybym ja miała takie ciało, na pewno bym to robiła – odparła niby szeptem, tak aby jej syn nas nie usłyszał, lecz średnio jej się to udało. Mimowolnie zachichotałam, bowiem byłam niezwykle zdumiona, że mam z nią tak cudowny kontakt.

- Masz czterdzieści pięć lat mamo – odezwał się tym razem Harry, kręcąc z rozbawieniem głową.

- I co z tego? Tak tylko mówię.

             Wraz z Harry'm zdążyliśmy pójść nawet do budki ze zdjęciami, gdzie oczywiście mieliśmy niemały ubaw, ale przynajmniej mieliśmy jakąś pamiątkę z tej wspaniałej, zapewne niezapomnianej nocy. Bawiłam się naprawdę doskonale. Zresztą jak chyba wszyscy tutejsi zebrani. Zdołałam poznać naprawdę sporo ludzi. Między innymi rodzinę Zayn’a, siostry Louis’a oraz Liam’a, a także brata Niall’a, z którym Annie właśnie szalała na pobliskim parkiecie. Na sam ten widok kąciki moich ust podniosły się ku górze. Byłam niebywale usatysfakcjonowana, że w końcu każdy jest szczęśliwy na tyle, ile powinien. Po chwili ujrzałam również sylwetkę Tomlinson’a i El, i daję sobie głowę uciąć, że byli już nieźle podpici, co najbardziej było widać po świecących oczkach Lou. No i po jego nieskazitelnym humorze. Zawsze był zabawny, lecz kiedy pozostawał w stanie upojenia, ta cecha zdecydowanie się potrajała.

- Moja ukochana Sofi! Tak się cieszę, że tu jesteś. Przynajmniej nie muszę się czuć samotna! – doskoczyła do mnie zdecydowanie nietrzeźwa Calder, zamykając mnie w szczelnym uścisku.

- Czy kiedykolwiek mogłabym cię zostawić na pastwę losu? – zaśmiałam się, biorąc łyka szampana.

- Oh, nie wiem co by było gdybyś nie poznała Lou. Nie miałabym najlepszej przyjaciółki! Życie byłoby straszne! – lamentowała, gestykulując dłońmi, co rozbawiło mnie jeszcze bardziej, ale taka właśnie była El. Niezwykle radosna, cudowna i urocza. Wręcz nie dało się jej nie lubić.

- Wzajemnie kwiatuszku! – pocałowałam ją w policzek, lecz po tym jak zaczęła się niebezpiecznie chwiać na nogach, skierowałam się z nią na pobliską kanapę i przyniosłam butelkę dużej wody, aby choć trochę ochłonęła, i dodatkowo wytrzeźwiała.

            Spędziłam miło czas na rozmowie z Gemmą oraz Ann. Jak to mama i siostra, dużo opowiedziały mi o Harry’m kiedy był dzieckiem i wesołym nastolatkiem. Z każdą kolejną historią śmiałam się coraz bardziej i byłam niezwykle uszczęśliwiona, że mogę poznać inne sekrety jego życia. Znienacka obejrzałam się w prawą stronę, gdzie dostrzegłam śliczną blondynkę, rozglądającą się po całym pomieszczeniu.

- Przepraszam was na chwilę. Muszę coś załatwić - odparłam do obu kobiet, na co uśmiechnięte pokiwały głowami, a ja nie czekając dłużej skierowałam się do mojego celu.

- Kathrin? – odparłam zdziwiona, przytulając przyjaciółkę. – Jednak jesteś!

- Tak… - kąciki jej ust się podniosły, a ja mogłam powiedzieć, że zdumiał mnie fakt, że tak dobrze się trzymała, a wręcz była uśmiechnięta i niezwykle żywa.

- Dlaczego zmieniłaś zdanie? – zapytałam podejrzliwie, będąc jednak zadowolona, że tak właśnie postąpiła.

- To ważny dzień w ich życiu. Nie mogło mnie tu zabraknąć – odezwała się, wzruszając ramionami. – No i jest jeszcze coś… – zagryzła wargi, a ja dostrzegłam, iż jej policzki robią się coraz bardziej zarumienione.

- Co takiego?

- Nie wiem ja ci to powiedzieć – na jej twarzy malowało się lekkie zakłopotanie.

- Kathrin, możesz powiedzieć mi wszystko. Najlepiej prosto z mostu.

- Spałam z Zayn’em – jej wzrok podążył ku dołowi, a moje oczy zapewne były wielkości księżyca.

- Spałaś z Zayn’em!? – w amoku jak i niezwykłym szoku powtórzyłam jej słowa.

- Nie każ mi jeszcze raz tego potwierdzać – westchnęła, szukając we mnie poparcia.

- To… wspaniale – uśmiechnęłam się szeroko, choć z drugiej strony nie wiedziałam czemu owy fakt mnie tak bardzo ucieszył. Z jednej strony wiedziałam, że Blake przeszła wiele niemiłych przeżyć związanych z Malikiem, ale z drugiej strony, jak na mój gust byli parą idealną, i choć nie byłam przyzwyczajona do ich widoku razem, to jednak miałam świadomość, że na pewno szybko się do niego przyzwyczaję.

- Naprawdę tak myślisz?

- Chyba tak. To znaczy, nie wiem jak się układają relacje między wami, ale jakiś głos mi podpowiada, że Zayn’owi wciąż na tobie zależy – dotknęłam jej ramienia, w celu dodania otuchy.

- Sama nie wiem… Po prostu nie chcę znowu powtórki z rozrywki. A co jeśli znowu mnie rzuci? Oczywiście nie jesteśmy w związku, ale jeśli rzeczywiście by tak było? Nie wiem czy dałabym radę znów przez to przejść, Sofi.

- Wiem kochanie – popatrzyłam na nią ze skruchą. – Ale widzę jak on na ciebie patrzy. Nawet teraz – skierowałam swój wzrok na mulata, który dzielnie obserwował nasze sylwetki, ale zapewne z troską jak i pożądaniem, patrzył tylko i wyłącznie na Blake. – Może warto spróbować? Ja jakoś dałam sobie z tym wszystkim radę i w końcu dzięki twojemu wsparciu i odrobiny szczęścia, wszystko się udało.

- Nie jestem tak silna jak ty – widziałam smutek w jej oczach, dlatego jej nastrój ze stężoną siłą udzielił się również i mnie. Objęłam ją ramionami, gładząc jej blond włosy.

- Jesteś silniejsza niż myślisz Kathrin, daję słowo.

Music on

            Dochodziła godzina druga w nocy, a imprezy nie było końca. Każdy bawił się z takim samym zapałem jak na początku, a najlepsze było to, że nie były do tego potrzebne litry alkoholu. Nawet El zdołała już zupełnie wytrzeźwieć, i teraz jedyne co sączyła był to sok pomarańczowy. Louis wciąż robił za publicznego komika, więc śmiechu nie było końca. Zauważyłam, że Perrie wyszła z przyjęcia wcześniej, i teraz Malik siedział wraz z Kathrin, rozmawiając już przez bardzo długi czas, a spojrzenia, które sobie wzajemnie posyłali, były tak bardzo przepełnione wielkim uczuciem, że sama się zastanawiałam, czemu do cholery nie wrócą do siebie oficjalnie. Miałam świadomość, że na ich drodze stawało wiele trudności, ale przecież wszystko jest do pokonania, prawda?

- O mój Boże – doszedł mnie głos Danielle, na co wraz z Harry’m zdziwiliśmy się na poważnie, i od razu podążyliśmy wzrokiem w kierunku, jakim patrzyła mulatka. To co zobaczyłam, przebiło wszelkie moje najśmielsze oczekiwania. I choć wiedziałam, że mina Styles’a jest tak samo zdziwiona i wściekła jak moja, wciąż nie odwracałam oczu od postaci w złotej sukience.

- Co ona tu do cholery robi? – zapytałam zdezorientowana, gdy blondynka również utkwiła we mnie swój przeszywający wzrok.

- Naprawdę nie mam pojęcia – odparł zaskoczony chłopak, wciąż obejmując mnie mocno ramieniem.

- Kto do cholery ją zaprosił? – odezwał się tym razem Liam, a ja zdałam sobie sprawę, że również chciałabym znać odpowiedź na to pytanie.

- Paul nie mógłby tego zrobić… - Niall spojrzał po naszych twarzach pewny swoich racji, ale jednak coś mi tu nie pasowało.

- Obawiam się, że mógł – westchnęła Annie. – Mój wujek jest zdolny do wielu rzeczy, sami o tym wiecie. Przykro mi Sofi – spojrzała na mnie ze skruchą, choć absolutnie nie miała do tego powodu. Wydawało mi się, iż wzięła winę Higgins’ona na siebie, choć zdecydowanie nie powinno tak być.

- To nic – odparłam w miarę opanowana. – Jej pojawienie nie zepsuje nam wieczoru – uśmiechnęłam się lekko w stronę Harry’ego, którego zapewne niebywale dziwiła moja postawa, ale postanowiłam się nie denerwować i cieszyć tym co mam. Kąciki jego ust się podniosły, gdy w tym samym czasie złożył czuły pocałunek na moich ustach.

- Oh! Jesteście tak słodcy, że zaraz zwymiotuje – tą niezmiernie miłą chwilę musiał oczywiście przerwać denerwujący piskliwy głos, który irytował mnie za każdym razem kiedy się odzywał.

- Taylor! – uśmiechnęłam się sztucznie. – Cóż za miła niespodzianka! Nasze szczęście nie byłoby do końca wypełnione, gdyby nie twoja wizyta. Widzę, że jednak postawiłaś na złoto? Dobry wybór!

- Twoja ironia ci się nie udaję – odpowiedziała równie chamsko.

- Oh, twoja też! – spojrzałam na nią śmiesznie smutnym wzrokiem, kiedy reszta obserwowała nas z uwagą.

- Po co tu przyszłaś? – odezwał się tym razem lokowaty.

- No jak to? Nie mogło mnie zabraknąć na tak ważnym wydarzeniu mojego chłopaka!

- Byłego chłopaka! – do obrony dołączyła się również El.

- Mało ważne. Dzięki tobie jestem jeszcze bardziej uwielbiana niż byłam. W końcu biedna i skruszona,  zostałam najzwyczajniej w świecie zdradzona przez chłopaka, w którym byłam naprawdę zakochana! - położyła dłoń w miejscu, gdzie znajduje się serce, chcąc chyba podkreślić swoje życiowe załamanie.

- Nieźle masz narąbane w głowie – odezwałam się tym razem ja, będąc już nieźle rozbawiona jej żenującym zachowaniem.

- Przynajmniej jestem w tym świecie kimś, w porównaniu do ciebie – zbliżyła się na niebezpieczną odległość, na co wstałam, i tym samym poczułam, że Harry mocno się wzdryga, próbując mnie jakoś zatrzymać, lecz tym razem nie planowałam rękoczynów. Miałam na pewno więcej klasy niż to blond coś przede mną.

- Widzę, że dokładasz wielu starań, aby mnie urazić, ale to również ci się nie udaje, słoneczko. Bo widzisz, ja nie muszę być kimś w tym podkoloryzowanym świecie, w którym ty jesteś królową. Dla mnie jest ważne, żeby być kimś dla ludzi, których kocham. Przykro mi mówić, że nigdy nie byłaś zbyt ważna dla Harry’ego, ale cóż… – wywróciłam oczami. – Ktoś ci to musiał uświadomić – wzruszyłam ramionami pełna dumy ze swojego zachowania. Może byłam niebywale chamska i wredna, ale nie miałam zamiaru być miła dla osoby, która gardzi mną na wszelki możliwy sposób. – Tak więc wracaj do swojego świata, w którym jesteś kimś, bo w naszym świecie, niestety jesteś zupełnie jednym wielkim nikim – odparłam usatysfakcjonowana, choć nie powiem, bo czułam się jednak trochę winna. Jeszcze nigdy z moich ust nie wyszło tyle przykrych i złych słów, i miałam tego dobrą świadomość, ale ta dziewczyna tak dużo zawiniła w moim życiu, że w końcu musiałam się jakoś wyładować. Spojrzała na mnie niezwykle urażona, aż w końcu odwróciła się na pięcie i pewnym krokiem odeszła w stronę wyjścia. Wzięłam głęboki oddech i w końcu mogłam spokojnie odsapnąć.

- To było mistrzowskie! – zaśmiał się Niall, przybijając mi piątkę.

- W końcu usłyszała słowa, które powinny wyjść już dawno – przyznał mu rację Tomlinson.

- Nie wiedziałem, że jesteś tak bardzo waleczna – skierował się do mnie Harry, całując mój policzek.

- Jeśli chodzi o kogoś, kogo kocham, nawet nie wiesz jak bardzo.

***

Cześć mordki!

Dzisiaj opis całej premiery, mam nadzieję, że was nie zawiodłam, ale właśnie tak wyobrażałam sobie całą tą sytuację. Dużo rzeczy się zmienia, a nawet pojawiła się nasza ulubienica Taylor, ale mogę was zapewnić, że to był jej ostatni udział w tym opowiadaniu, także mamy spokój.

Z całego serca życzę wam zdrowych i pogodnych świąt. Masę prezentów i dużo dużo odpoczynku. Wspaniałego sylwestra i dobrego startu w nowym roku!

Dodatkowo chciałam zaprosić na nowego opowiadanie. Pisałam wam ostatnio, że powstał nowy blog, i takowy dalej się utrzymuję, ale postanowiłam wykasować tamten początek historii i stworzyć coś zupełnie nowego, innego, zaskakującego, wzruszającego, a zarazem radosnego. Mogę wam obiecać, że czegoś takiego jeszcze nie czytaliśmy, tak wiec już teraz serdecznie was zapraszam do zapoznania się z opowiadaniem oraz bohaterami i obejrzenia zwiastunu!

http://astray-soul.blogspot.com

KOCHAM WAS BARDZO MOCNO!<3